ἀτίμως

ἀτίμωσις

ἀτιμωτέον
ἀτίμωσις, εως (ἡ) [τῑ] action de déshonorer, flétrissure, déshonneur, Eschl. Ag. 702 ; Ch. 435.
Étym. ἀτιμόω.