ἀτονέω-ῶ

ἀτονία

ἀτονιάω-ῶ
ἀτονία, ας (ἡ) relâchement, affaiblissement, langueur, Plut. M. 535d ; Luc. Nigr. 36 ; Diosc. Geop. ||
E Ion. ἀτονίη, Hpc. 292, 33 ; Arét. 24, 20.
Étym. ἄτονος.