ἀτημελής

ἀτημέλητος

ἀτημελήτως
ἀ·τημέλητος, ος, ον :
I pass.
1 négligé, Xén. Cyr. 5, 4, 18 ||
2 perdu, ruiné, Eschl. Ag. 891 ||
II act. négligent, Alciphr. 3, 55.
Étym. ἀτημελέω.