αὐδάζω
αὐδάω-ῶαὐδάζω (seul.
fut. et ao.) dire, Lyc. Anth. ||
Moy. (seul. ao.)
1 parler, s’écrier,
Hdt. 2, 55 ;
5, 51 ||
2 nommer, Opp. H. 1, 127 ||
E Act. fut. 3 sg.
αὐδάξει, Lyc.
893 ; ao.
ηὔδαξα (part.
αὐδάξας) Lyc.
360 ; Anth.
6, 218. Pass. ao.
part. fém. αὐδαχθεῖσα,
Orph. H.
27, 9. Moy.
seul. ao. ind.
3 sg. ηὐδάξατο
(sel. d’autres, αὐδάξατο) Hdt. 5, 51 ; 3 pl. ηὐδάξαντο, Opp. H. 1, 127 ; DP. 22, 94 ; ou αὐδάξαντο, Nic. Th. 464 ; inf. αὐδάξασθαι, Hdt.
2, 55.
Étym.
αὐδή.