αὐσταλέος
αὐστηρίααὐσταλέος, α, ον ;
épq. et ion. ἀϋσταλέος, η, ον [ᾰᾰ] brûlé
du soleil, d’où :
1 bruni, noir, sale,
Od. 19, 327 ;
A. Rh. 2, 200
||
2 sec, rude, Thcr. Idyl. 14, 4 ||
3 desséché, altéré,
Call. Cer.
17 ||
E αὐστ. Call. A. Rh. ; ἀϋστ. Od. l. c. ; Hés. Sc. 265 ; Thcr. Idyl. l. c.
Étym.
αὖος.