αὐστηρός

αὐστηρότης

αὐστηρῶς
αὐστηρότης, ητος (ἡ)
1 sécheresse, âpreté, saveur âcre, Xén. An. 5, 4, 29 ; Plat. Theæt. 178c ||
2 sévérité, austérité, Plat. Leg. 666b ; DC. 56, 3.
Étym. αὐστηρός.