αὐθέντης

αὐθεντία

αὐθεντικός
αὐθεντία, ας (ἡ)
1 pouvoir absolu, Syn. Chrys. etc. ||
2 meurtre accompli de la propre main de qqn, DC. Exc. p. 49, 11.
Étym. αὐθέντης.