αὐτόνοος-ους

αὐτό·νοος-ους, οος-ους, οον-ουν, qui a sa volonté propre, obstiné, opiniâtre, Eschl. Pr. 543 (conj. Dindorf au dat. αὐτόνῳ).

αὐτό·νοος-ους, όου-ου (ὁ) l’intelligence en soi, Plot. Enn. 3, 2.