ἀξιέπαινος

ἀξιέραστος

ἀξιεῦμαι
ἀξι·έραστος, ος, ον, digne d’être aimé avec passion, Xén. Cyr. 5, 2, 9 ; Plut. Thes. c. Rom. 2 ; Luc. D. mort. 9, 2, etc. ||
Cp. -ότερος, Xén. Conv. 8, 14.
Étym. ἄ. ἐράω.