βαλανείτης

βαλανεύς

βαλανευτής
βαλανεύς, έως (ὁ) [ᾰᾰ] patron ou garçon de bain, Ar. Av. 491 ; Eq. 1403, etc. ; Plat. Plut. etc.
Étym. βαλανεῖον.