βαρϐαρίζω

βαρϐαρικός

βαρϐαρικῶς
βαρϐαρικός, ή, όν [ᾰρι]
1 d’étranger, de barbare, qui concerne les étrangers ou les barbares ; τὸ βαρϐαρικόν, les barbares, p. opp. à τὸ Ἑλληνικόν, Thc. 1, 6 ; ou particul. les Perses, Xén. An. 1, 5, 6 ; ou la coutume des Perses, Arr. An. 4, 8 ||
2 barbare, cruel, Plut. M. 114e ; τὸ βαρϐαρικόν, Luc. D. mort. 27, 3, manière barbare ||
Cp. -ώτερος, Arr. An. 4, 8 ; sup. -ώτατος, Sch.-Thc. 7, 29.
Étym. βάρϐαρος.