βαρϐαρία

βαρϐαρίζω

βαρϐαρικός
βαρϐαρίζω, f. ίσω, att. -ιῶ [ᾰρι]
1 agir ou parler comme un étranger ou un barbare, Hdt. 2, 57 ; Pol. 40, 6, 7 ; Arr. An. 7, 6, 9, etc. ||
2 parler une langue d’une manière barbare, faire des barbarismes, Plat. Theæt. 175d ; Arstt. Soph. el. 3, 2 ; Str. Luc. etc. ; distingué de σολοικίζω, Plut. M. 59f ; Anth. 11, 148, etc. ||
3 se mettre du parti des barbares (cf. μηδίζω, etc.) Xén. Hell. 5, 2, 35.
Étym. βάρϐαρος.