βαρϐαρόγλωσσος

βαρϐαρόθυμος

βαρϐαρόλεξις
βαρϐαρό·θυμος, ος, ον [ᾰρο ῡ] d’un cœur ou d’un esprit barbare, Sib. 3, 332.
Étym. β. θυμός.