βαρυαής

βαρυαλγής

βαρυάλγητος
βαρυ·αλγής, ής, ές [ᾰῠ]
1 pass. qui souffre beaucoup, Orph. H. 68, 7 ||
2 act. qui cause une vive souffrance, Anth. App. 269.
Étym. β. ἄλγος.