βαρυκτυπής

βαρύκτυπος

βαρυλαῖλαψ
βαρύ·κτυπος, ος, ον [ᾰτῠ] qui frappe avec un bruit sourd ou retentissant, ép. de Zeus, de Poseidôn, Hh. Cer. 3, 334, 441, 460 ; Hés. O. 79 ; Th. 388, 818 ; Pd. O. 1, 72 ; etc. ; de la mer, Anth. 9, 753.
Étym. β. κτύπος.