βαρύνω

βαρύνωτος

βαρυοδμία
βαρύ·νωτος, ος, ον [ᾰῠ] à la lourde ou dure coquille, en parl. de l’huître, Empéd. (Plut. M. 618b).
Étym. β. νῶτος.