βαρυεργής

βαρύζηλος

βαρυηκοέω-οῶ
βαρύ·ζηλος, ος, ον [ᾰ] dont la jalousie est terrible (litt. pèse lourdement) Lyc. 57 ; Anth. 5, 243 ; etc.
Étym. β. ζῆλος.