βλαισός

βλαισότης

βλαίσωσις
βλαισότης, ητος ()
1 déformation des pieds tournés en dehors, Arstt. Inc. an. 16, 4 ||
2 p. ext. courbure ou enroulement en dehors, en parl. de cheveux, Arstt. Probl. 14, 4.
Étym. βλαισός.