βλεφαρίζω

βλεφαρίς

βλεφαρῖτις
βλεφαρίς, ίδος (ἡ) [ᾰ]
1 cil, Ar. Eccl. 402 ; d’ord. au plur. Ar. Eq. 373 ; Xén. Mem. 1, 4, 6 ; Arstt. etc. ||
2 paupière, Arstt. H.A. 2, 12, 7 ; 3, 11, 7, etc.
Étym. βλέφαρον.