βολέω-ῶ
βολεώνβολέω-ῶ (seul.
pf. pass. 2 sg. βεϐόλησαι, A. Rh.
4, 1318 ; part. βεϐολημένος,
Il. 9, 9 ;
A. Rh. 1, 262 ;
Mus. 134 ;
pl. q. pf. 3 sg. βεϐόλητο, Q. Sm.
7, 726 ; 3 pl.
βεϐόληντο, Q.
Sm. 2, 585 ; épq. βεϐολήατο,
Il. 9, 3 ;
part. ao. réc. βοληθείς, Sib. 12, 75) ; c. βάλλω.
Étym.
βολή.