βοτρυοφορέω-ῶ

βοτρυοχαίτης

βότρυς
βοτρυο·χαίτης, ου (ὁ) aux cheveux ornés de grappes (de raisin), ép. de Dionysos, Anth. 9, 524.
Étym. β. χαίτη.