βούλημα

βούλησις

βουλητέος
βούλησις, εως ()
1 volonté, désir, Eur. H.f. 1305 ; Thc. 1, 92, etc. ; Plat. Crat. 420d, etc. ; au plur. Plat. Leg. 688b, etc. ||
2 dessein, intention, Plat. Prot. 344b ; β. ὀνόματος, Plat. Crat. 421b, intention qu’exprime un mot, signification d’un mot.
Étym. βούλομαι.