βούπεινα

βουπελάτης

βουπλανόκτιστος
βου·πελάτης, ου (ὁ) [ᾰ] bouvier, A. Rh. 4, 1342 ; Opp. Nic.
Étym. βοῦς, *πελάω, c. πελάζω.