βράχος
βραχυϐάμωνβράχος, εος-ους
(τὸ) [ᾰ]
seul. plur.
βράχεα, p.
contr. βράχη
(forme byzantine créée d’après le plur.
class. βραχέα, p. contr. βραχῆ, plur. neutre de
βραχύς, Hdt.
2, 102 ; 4,
179 ; Thc. 2,
91 ; Pol. 1,
39, 3, etc.) bas-fonds,
écueils.