βραχυμογής

βραχύνω

βραχύνωτος
βραχύνω, f. υνῶ [ᾰ ; ῡ prés., ῠ fut.]
1 abréger, raccourcir, Hpc. Aph. 1243 ||
2 prononcer une syllabe comme brève, abréger, acc. Plut. Per. 4 ; D. Thr. 633, 2 ; Héph. 1, 1 ; Sext. 622, 29.
Étym. βραχύς.