βρωμάτιον

βρωματομιξαπάτη

βρωματώδης
βρωματο·μιξ·απάτη, ης (ἡ) [ᾰᾰᾰ] plaisir trompeur de manger des mets savamment préparés (litt. mixtures), Anth. 9, 642.
Étym. βρῶμα, μίγνυμι, ἀπάτη.