βρωτικός

βρωτός

βρωτύς
βρωτός, ή, όν, mangeable, Archestr. (Ath. 321e) ; τὸ βρωτόν, Xén. Mem. 2, 1, 1 (p. opp. à ποτόν), nourriture solide ; ou τὰ βρωτά, Eur. Suppl. 1110 (p. opp. à ποτά), aliments solides.
Étym. vb. de βιϐρώσκω.