χαλίκραιος

χαλίκρατος

χαλικρός
χαλί·κρατος [ᾰᾱ], ion. χαλί·κρητος, ος, ον [ᾰ] non mélangé, pur, en parl. du vin, Eschl. fr. 388 ; Archil. 64 ; A. Rh. 1, 473 ; Anth. 5, 294.
Étym. χάλις, κεράννυμι.