χαραδριός

χαραδρόομαι-οῦμαι

χάραδρος
χαραδρόομαι-οῦμαι [χᾰ]
1 être sillonné de torrents et, p. suite, impraticable à la marche, Hdt. 2, 25 ; 7, 176 ||
2 se creuser en ravins, en canaux, d’où p. ext. s’élargir, Hpc. 299, 18.
Étym. χαράδρα.