χαρακτός

χαράκωμα

χαράκωσις
χαράκωμα, ατος (τὸ) [ᾰρᾰ]
1 palissade, retranchement, Xén. An. 5, 2, 26 ; joint à τείχη et à τάφροι, Dém. 71, 20 ; p. anal. en parl. des sourcils, Arstt. P.A. 2, 15, 1 ||
2 camp retranché, Xén. Hell. 5, 4, 38, etc. ; 6, 2, 23, etc. ; au plur. Plut. Cato mi. 58 ; en parl. du vallum romain, Pol. 9, 3, 2 ; 10, 31, 8.
Étym. χαρακόω.