χαράκωμα
χαράκωσιςχαράκωμα, ατος
(τὸ) [ᾰρᾰ]
1 palissade,
retranchement, Xén. An. 5, 2, 26 ;
joint à τείχη
et à τάφροι, Dém. 71, 20 ; p. anal. en parl. des
sourcils, Arstt. P.A. 2, 15, 1 ||
2 camp retranché,
Xén. Hell.
5, 4, 38, etc. ; 6, 2, 23,
etc. ; au plur.
Plut. Cato mi.
58 ; en parl. du
vallum romain, Pol. 9, 3, 2 ; 10, 31,
8.
Étym.
χαρακόω.