χαρμοσύνη

χαρμόσυνος

χαρμόφρων
χαρμόσυνος, η, ον []
1 qui réjouit, qui est un sujet de joie, Hdt. 3, 27 ||
2 qui exprime la joie : τὰ χαρμόσυνα (s. e. ἱερά) Plut. M. 362d, fête de réjouissance.
Étym. χαίρω.