χειμαρρώδης

χειμασία

χειμασκέω-ῶ
χειμασία, ας (ἡ) [μᾰ]
1 action d’hiverner, Hdt. 2, 22 ; particul. quartiers d’hiver, Pol. 2, 54, 14, etc. ||
2 tempête, mauvais temps, Arstt. Probl. 26, 3 ; Th. fr. 5, 50 ||
E Ion. χειμασίη, Hdt. l. c.
Étym. χειμάζω.