χοίρινος

χοιρίον

χοίριος
χοιρίον, ου (τὸ)
1 petit cochon, Ar. Ach. 740, 747, 777, 808 ; comme sobriquet, Ath. 165b ||
2 dim. de χοῖρος 3, Ar. Vesp. 1353.
Étym. χοῖρος.