χοροιτύπος

χοροίτυπος

χοροκιθαρίζω
χοροί·τυπος, ος, ον, [ῠ] frappé (du plectre) pour un chœur de danse, ép. de la lyre, Hh. Merc. 31.
Étym. χ. τύπτω.