χοροιτυπία

χοροιτύπος

χοροίτυπος
χοροι·τύπος, ος, ον [ῠ] qui frappe (la terre) en chœur, qui danse en chœur, Pd. fr. 57 ; Opp. H. 3, 250 ; Nonn. D. 44, 22 ; 45, 24, etc.
Étym. χ. τύπτω.