χρυσεγχής

χρυσεῖον

χρύσειος
χρυσεῖον, ου (τὸ) []
1 mine d’or, Pol. 34, 10, 10 ; d’ord. au pl. Xén. Hell. 4, 8, 37 ; Th. fr. 2, 26 et 51 ; 14, 8 ; Pol. 3, 57, 3 ; DS. 1, 15 ; Plut. Cim. 14 ||
2 atelier d’orfèvre, Str. 146.
Étym. χρυσός.