χρυσίζω

χρυσίζω [ῡ] être d’un jaune d’or, Arstt. Mir. 45 ; Ath. 322a ; Hdn 5, 6 ; subst. τὸ χρυσίζον τοῦ ᾠοῦ, Geop. 14, 7, 5, jaune d’œuf.