χρυσοφύλαξ

χρυσοχαίτης

χρυσοχάλινος
χρυσο·χαίτης, ου [ῡ] adj. m. à la chevelure d’or, Pd. P. 2, 29 ; Anacr. 44, 12.
Étym. χρ. χαίτη.