χρυσόχειρ

χρυσοχίτων

Χρυσοχόας
χρυσο·χίτων, ωνος (ὁ, ἡ) [ῡῐ]
1 à la tunique d’or, Pd. fr. 207 ||
2 à l’écorce d’or ou d’un jaune d’or, Anth. 6, 102.
Étym. χρ. χιτών.