χρυσοποίκιλος

χρυσοποίκιλτος

χρυσοποιός
χρυσο·ποίκιλτος, ος, ον [ῡ] plaqué d’or, DS. 18, 26 ; Clém. 216.
Étym. χρ. ποικίλλω.