χρυσήλατος

χρυσήνιος

χρυσήρης
χρυσ·ήνιος, ος, ον [ῡ] aux rênes d’or, ép. d’Arès, d’Artémis et d’Aphroditè, Il. 6, 205 ; Od. 8, 285 ; Pd. fr. 12 ; Soph. O.C. 693, etc. ||
E Dor. χρυσάνιος [ᾱ] Pd. Soph. ll. cc.
Étym. χρ. ἡνία.