χρηματοποιός

χρηματοφθορικός

χρηματοφυλάκιον
χρηματο·φθορικός, ή, όν [ᾰ] propre à faire perdre la fortune, ruineux, Plat. Soph. 225d.
Étym. χρῆμα, φθείρω.