χρήμη

χρημοσύνη

Χρήμων
χρημοσύνη, ης (ἡ) [ῠ] besoin, indigence, pauvreté, Tyrt. 7, 8 ; Thgn. 389, 394 ; Soph. fr. 658, etc. (χράομαι, v. χράω 2).