χρωματίζω

χρωματικός

χρωμάτιον
χρωματικός, ή, όν [ᾰ]
1 qui concerne les ornements du discours, Apsin. (W. 7, 512) ||
2 qui concerne la chromatique (v. χρῶμα) DH. Comp. 19 ; τὸ χρωματικόν, Plut. M. 744c, la chromatique.
Étym. χρῶμα.