δαπανηρία

δαπανηρός

δαπανηρῶς
δαπανηρός, ά, όν [ᾰᾰ]
1 act. dépensier, prodigue, Xén. Mem. 2, 6, 2 ; Plat. Rsp. 564b ; Dém. 1002, 11 ||
2 pass. dispendieux, coûteux, Dém. 58, 6 ; Arstt. Pol. 5, 8, 20, etc.
Étym. δαπάνη.