δεδίσσομαι
δεδιώςδεδίσσομαι, att.
δεδίττομαι (v.
ci-dessous)
1 tr. faire peur à, effrayer, acc. Plat. Phædr. 245b ; Dém. 434, 24 ; 1451, 7 ;
Luc. Luct.
4 ; etc.
||
2 intr. avoir peur, s’effrayer, Hpc. 600, 35 ; Polyen 1, 12 ; etc. ||
E δεδίσσ-, Hpc. l. c. ; Jos. B.J. 4, 4, 1 ;
att. δεδίττ-,
Plat. l. c. ;
Dém. 1451, 7 ;
etc. Fut.
δεδίξομαι, Luc.
Sat. 4,
Philops. 31.
Ao. 3 pl.
ἐδεδίξαντο, Polyen 1, 12 ; opt. 3 sg. δεδίξαιτο, Luc. Zeux. 4 ; part. δεδιξάμενος,
Dém. 434, 24.
Pf. inus.
Étym.
p. *δεδϝίκϳομαι, v.
δείδω ; cf.
δειδίσσομαι.