δειροτομέω-ῶ

δείρω

δείς
δείρω, c. δέρω, seul. prés. ind. 3 pl. -ουσι, Hdt. 2, 39 ; impér. -ε, Crat. (Com. fr. 2, 224) ; Ar. Av. 365 ; Luc. As. 6 ; inf. -ειν, Ar. Nub. 442.