διαϐιϐρώσκω
διαϐιόω-ῶδια·ϐιϐρώσκω, manger entièrement, dévorer,
fig. Hpc.
Plat. etc. ||
E Act. prés. inf.
Gal. 13, 702. —
Pass. fut. 3 sg. διαϐρωθήσεται, ibid. 674.
Ao. part. διαϐρωθείς, Plut.
M. 65d. Pf. inf. διαϐεϐρῶσθαι,
Hpc. 469, 14 ;
Plat. Tim.
83a ;
Luc. Ind.
1 ; part.
διαϐεϐρωμέναι, A.
Rh. 1, 995.