διάχριστος

διαχρίω

διάχρυσος
δια·χρίω, oindre, enduire, Hpc. 889f ; Gal. 13, 503 ; Geop. 2, 6, 43 ; en parl. d’abeilles pour la construction de leurs cellules, Arstt. H.A. 9, 40, 6.