διαδείκνυμι

διαδεκτήρ

διαδέκτωρ
διαδεκτήρ, ῆρος (ὁ) qui reçoit et transmet (des signaux) En. tact. Pol. 6, p. 24 ; 7, p. 26.
Étym. διαδέχομαι.